Data budowy: 1909 r.

Data zatonięcia: 1941 r.

Wyporność: 1671 ton

Wymiary: 100m x 14m

Prędkość: 9,5 węzła

Napęd: trzystopniowy silnik parowy napędzający śrubę.

Lokalizacja: 2,5 mili w kierunku 160⁰ od latarni Zafarana, Zatoka Suez, Egipt.

Głębokość: 10-24m

Wrak Turki to potencjalnie konkurent dla Thistlegorma. Jest bardzo podobnym, konstrukcyjnie statkiem do niego. Zatonął również od eksplozji i wiózł wyposażenie wojskowe. Wrak jest dostępny nurkowo przez cały rok i przyciąga niesamowitym życiem podwodnym. Turkia leży dość daleko od szlaków wytyczanych przez łodzie nurkowe, więc popularyzacja tego wraku będzie ograniczona.

 Statek został wybudowany w Anglii w Hull przez Earles Shipbuilding and Engineering Co. (yard no. 562), dla Thomas Wilson Sons & Co i otrzymał nazwę Livorno. Był fałszywym szkunerem, który posiadał silnik parowy. Początkowo obsługiwał trasę pomiędzy Wielką Brytanią a Bałtykiem by w 1911 r. zostać skierowanym na trasę Hull-Trest. Podczas I Wojny Światowej wykonał 6 tras do St. Petersburga. 

Ostatnia podróż

Ostatnia podróż rozpoczęła się w Nowym Yorku w maju 1941 roku. Turkia została wyładowana rządowymi zamówieniami wojennymi (materiały wybuchowe, opony, zwoje drutu, pojazdy  i uzbrojenie) i płynęła do Pireusu w Grecji.

Ze względu na zamknięcie cieśniny gibraltarskiej podróż Turki odbywała się na około Afryki.

Podczas mijania latarni Zafarana na Zatoce Suezkiej doszło do wybuchu. Załoga opuściła statek, który po 10 minutach zatonął zabierając ze sobą dziesięciu marynarzy.

Istnieją dwie wersje przyczyny zatonięcia. Jedna mówi o zbombardowaniu statku przez samoloty a druga o wybuchu pożaru i eksplozji w 3 ładowni.

Żadna akcja ratownicza nie została podjęta.

Wrak dzisiaj

Statek został odkryty przez Pitera Collinsa. Wszelkie zapisy wskazywały ze wrak znajduje się nieopodal latarni Zafarana. Oczywiście precyzyjnych namiarów udzielili lokalni rybacy.

Wrak stoi prosto na piaszczystym dnie. Wrak jest w dobrym stanie. Maszty leżą obok wraku. Miejsce wybuchu jest dość zniszczone, ale reszta jest w niezłym stanie. W niektórych miejscach są otwory, przez które można wpływać do środka. Wiele pozostałości po wraku porozrzucanych jest wokół niego.  Wokół dumnie wystającego dziobu, oświetlonego promieniami słońca możemy spotkać mnóstwo ryb ogrzewających się w słońcu. Ładunek w ładowniach wciąż jest nietknięty.

Można bez problemu wpłynąć do nadbudówki dziobowej, w której znajdują się kwatery marynarzy. Ładownia pierwsza i druga mają po dwa pokłady. Na górnym znajdują się opony a na dolnym drewniane skrzynie z detonatorami. Po bokach znajdują się pojazdy, mocno ozdobione koralami. 

Nadbudówka ma wewnętrzne zejściówki, którymi można łatwo wpłynąć do środka. Wszystkie pomieszczenia na dolnym pokładzie można spenetrować.

Maszynownia zlokalizowana w śródokręciu jest również łatwo dostępna. Świetliki i bulaje dają dużo naturalnego światła. Doświadczeni nurkowie mogą zejść niżej by zobaczyć silnik. W najgłębszej części maszynowni 24m znajdują się różne zegary. Wynurzając się można oglądać kocioł parowy, cylindry i na galeriach zrobić ładne zdjęcia. Za maszynownią znajduje się trzecia ładownia z dwoma pokładami. W czwartej znajdują się pociski moździerzowe. Za czwartą ładownią znajduje się sterownia.

Wrak tworzy unikatowy ekosystem miękkiego korala i kolonię dla narybku.

Nurkowanie nie jest trudne. Wokół wraku generalnie nie ma prądów lub ewentualnie występuje słaby prąd.  Płytka lokalizacja pozwala na długie nurkowania a naturalne światło daje duże możliwości penetracji wraku.